Tussen Mpumalanga - Gauteng en Kwa-Zulu Natal

De reis begon bij het einde van een geweldige paar weken. Na met tranen bedekte wangen, uit de auto hangend, weggereden te zijn bij Shannon begon onze reis.......Via Drakensbergen, bij Giants Castle en via Amersfoort zijn wij Mpumalanga binnen gereden, op weg naar Marloth park. Marltoh park is een soort dorp midden in de wilde natuur. En zeg ik wild, dan bedoel ik ook echt wild; giraffen, leeuwen, een jachtluipaard, bokken, nyala’s, zebra’s, kudu’s, vlakvarkens lopen gewoon door de achter tuin. Helaas geen leeuwen en jachtluipaarden door de tuin gehad........
Het Marloth park grenst aan het Kruger NP. En wij hadden hier een huisje gehuurd voor een week. De sleutel van ons huisje moesten we ophalen bij Fritz en Roelie. 2 hele gezellige mensen waar we al gelijk flink mee hebben gelachen. Zij maakten ons wegwijs door het huis:
“Dit is de alarm knop, rood, als je iets hoort om het huis wat je niet vertrouwd, je voelt je onveilig of er is een slang in huis; gewoon op de knop drukken. Dan komt de field security direct naar dit huis toe.” SLIK......
De gekko’s sprongen je om de oren, spinnen zeiden ons gedag bij binnenkomst. De kleine waterhole was gevuld met water, zaadjes voor de vogels waren gestrooid. We waren klaar voor een week midden in de natuur.
Ontspannend in de hangmat, omringt door vogels, krekels een kleine schildpad die heen en weer door de tuin liep, was het echt een kwestie van aarden. De rust kwam over ons en we genoten.
Op een morgen werd ik om 06:00uur al wakker en besloot om een rustige start op de veranda in de hangmat te maken, samen met een kopje thee. Komt me daar toch een hele troep van zeker 15 bavianen langs. Binnen de kortste keren waren ze overal! Ze vinden de zaadjes die ik gestrooid had voor de vogels, twee kleintjes drinken uit de waterhole en een andere komt bij mij op de veranda kijken. Ik besluit om mijn camera te pakken die binnen ligt, maar zodra ze de deur horen rennen ze allemaal weg.....ze laten de stilte achter....en maken ruimte voor een vlakvarken die zich wel heel thuis voelt en over de veranda heen en weer gaat lopen.....ik besluit om naar binnen te gaan.....want het werd wel erg vol en die slagtanden zie ik liever van veraf. In het Kruger NP hebben we heel veel beestjes gezien zoals je wel op de foto’s kan zien. Helaas weer geen leeuwen, maar dat komt nog wel in Etosha/Serengeti/Ngorongoro krater of waar dan ook!
De laatste dag in het huis was opruimen en voorbereiden voor vertrek. Diane boekte een plekje voor onze volgende overnachting in Pretoria. Om te kunnen bellen moesten we de meest vreemde plekken opzoeken. Zoals hier: midden tussen de struiken....
Van Pretoria naar Bloemfontein en tussendoor Nelleke naar Johannesburg airport brengen, nog even een foto met haar legendarische slippers en dan weer in alle drukte met de auto een weg zien te vinden door de chaos Jo’burg int. Airport uit.
De overnachting in Bloemfontein bij Naval Hills Backpackers was geen pleziertje; de manager, Terry, was dronken en onbeleefd (hmmm....dat gaat vaak gepaard he?!). We voelden ons hier niet op ons gemak en zijn vroeg naar bed gegaan om de volgende morgen bij de eerste lichtstralen verder te rijden. Richting Lesotho. Lesotho is een heel eigen land, een koninkrijk totaal omringt door een ander land: Zuid-Afrika. Het is net alsof je de bijbel binnen komt rijden. Mensen te voet, op ezel of te paard. Met doeken om en stokken in de hand, hoeden ze geiten, varkens, koeien en schapen. En groeten ze je als je voorbij komt. En dit in combinatie met het landschap.........
Wij overnachtten in Malealea lodge. Zetten onze tentjes op en kwamen erachter dat we totaal geen bereik met onze mobiele telefoons hadden. In heel Lesotho niet. De dichtstbijzijnde telefoon was 6 kilometer verder weg. Niemand die wist waar ik was en aangezien ik elke dag contact heb met Shannon maakte hij zich verschrikkelijk druk over waar ik was. Hij dacht dat we beroofd waren of erger. Ik denk dat hij weet als geen ander hoe goed je hier moet uitkijken en omdat hij ineens 2 dagen lang niks van me hoorde was hij hier erg van geschrokken. Aan de andere kant, in Lesotho zaten wij gezellig om het vuur onze aardappeltjes te koken. En te genieten van dit karige avondeten.
De volgende dag gingen we hiken. Een geweldige mooie route die uiteindelijk wat langer bleek te zijn dan we dachten........6 uur zijn we onderweg geweest en hebben de meest gevaarlijke capriolen uit moeten halen om weer terug te komen bij Malealea lodge. We waren bekaf en hebben nu verschrikkelijke spierpijn. Met name als we uren in de auto hebben gezeten. Dan kruipen we als een stel oude mensen de auto uit en lachen we ons rot!

Nu zitten we weer in Pretoria en staan we met onze tentjes weer in de achtertuin van een hostel aan het zwembad. Morgen vertrekken we naar een camping naast Jo’burg int. Airport. Omdat we donderdag vroeg op moeten om de auto in te leveren. Dan vliegen we naar Namibië en laten we Zuid-Afrika achter ons. Maar ik verlaat Zuid-Afrika niet voor lang want in Maart vlieg ik van Lusaka, Zambia naar Durban, Zuid-Afrika om Shannon voor 1 ½ week te bezoeken. Eigenlijk zou Shannon in Augustus naar Kenia komen , maar dat gaat helaas niet door. De kosten lopen te hoog op om in Augustus naar Kenia te komen en dan in December naar Nederland. Begrijpelijk. Maar ik was hier zo verdrietig totdat Judith vertelde dat ze voor mij een ticket wil gaan betalen zodat Shannon en ik elkaar toch nog kunnen zien dit jaar. Nu bood Shannon aan om de helft van het ticket te betalen en Annelot bood aan om wat geld in te zamelen......Wat bof ik met zo’n lieve zus, lieve vriendinnen en lieve vriend! Thank you all for so much love and for making me happy and whole.

Veel lieve groetjes Joan

Klik op deze link om de bij dit verslag horende foto's te bekijken:
http://spaces.msn.com/members/JoaninAfrika/