The tree clinic - Reisverslag uit Pretoria, Zuid-Afrika van joan lufting - WaarBenJij.nu The tree clinic - Reisverslag uit Pretoria, Zuid-Afrika van joan lufting - WaarBenJij.nu

The tree clinic

Door: Joan Lufting

Blijf op de hoogte en volg joan

12 Oktober 2005 | Zuid-Afrika, Pretoria

Heb ik je al verteld over the tree clinic? Het is een grote boom aan de kant van een drukke weg. Elke woensdag morgen is hier een bijeenkomst. Oma's, moeders en kinderen komen van heinde en verre af op dit project. Deze mensen hebben bijna allemaal HIV/AIDS. Er word gezegd dat je genezen kan worden van AIDS door sex te hebben met een maagd. Wat deze mannen doen is een kind seksueel misbruiken omdat ze denken dat het ze zal genezen. Nu is het niet alleen al verschrikkelijk dat ze misbruikt ZIJN. Maar het grootste deel hiervan zijn hierdoor ook besmet met het HIV/Aids virus.

We werden verwelkomd door alle vrouwen en kinderen, door zang en dans. Ik kon wel janken. We deelden brood met pindakaas, appel en sinasappel uit. De kinderen kregen een ballon en een knuffelbeestje. Je moet je bedenken dat deze mensen niks hebben, niks. Geen werk, geen eten, geen geld en daar bovenop zijn ze ook nog ziek ook!

Er was een jongen. Ik las in zijn ogen zijn pijn, de misbruik, de angst en het verdriet. Ik kon wel dood gaan van verdriet op dat moment. Hij zat daar bij al de andere kinderen en toch moederziel alleen. Ik brak in tienduizend stukjes. Hij was nog geen 10 jaar oud. Hij zou nooit meer kind kunnen zijn, nooit meer kunnen spelen, genieten van het leven, lachen of wat dan ook. Ik heb met hem contact met hem gemaakt door mijn bellenblaas tevoorschijn te halen. Hij keek ernaar en ik zag vreugde dat gevangen zat en er niet uit kon. Ik hield de bellenblaas voor zijn mond zodat hij kon blazen daarna gaf ik het aan hem en toen gebeurde er een wonder: HIJ GLIMLACHTE NAAR MIJ! Ik kan hierna bijna niet meer naar hem kijken, anders zou ik in huilen uitgebarsten zijn. ' s avond heb ik hier goed met Linda over kunnen praten en heb ik het er flink uit gehuild, maar 's nachts in bed kwam hij terug. Maar waarom zou ik hem willen vergeten? Dat doe ik niet. Als ik positieve energie de atmosfeer in stuur, komt het dan aan bij hem? Wie weet. Volgende week woensdag ga ik weer, ik hoop hem dan weer te zien.

Bobby Bear is een organisatie die samenwerkt met the tree clinic, deze organisatie steunt de kinderen en de moeders die misbruikt zijn. Op het politiebureau krijgt het kind, die soms nog geen 3 jaar zijn, een beer die speciaal ontworpen is voor dit soort gebeurtenissen. Hij krijgt er pen en tape bij en kan hiermee aangeven waar en hoe hij is misbruikt, dit wordt gebruikt als bewijsmateriaal in de rechtzaal. Wat deze mensen doen is zo goed!!! Ik ben zo blij dat ik hier ben, dat ik deze mensen leer kennen en we worden elke dag weer onthaald als hun eigen kinderen. Het is heel moeilijk maar ook mooi tegelijk. Gek he?!

Kijk voor de foto's op:
http://spaces.msn.com/members/JoaninAfrika/

Groetjes en tot snel...
Joan

  • 12 Oktober 2005 - 11:22

    Riny Verhoeven:

    lieve Joan wat een aangrijpend en mooi verhaal. Ik ben blij dat jij daar bent, zo'n warme liefdevolle vrouw als jij bent, gun ik deze oma's moeders maar vooral de kinderen van Zuid Afrika!!!!Wat een prachtige foto's. Ik vind het heel waardevol je zo te kunnen volgen! Zorg ook goed voor jezelf lieve Joan, door af en toe te ontspannen en je energie te halen uit de prachtige natuur en bijzondere kontakten daar!!!Ook daar heeft die kleine 10 jarige jongen baat bij!!!!liefs Riny

  • 12 Oktober 2005 - 11:27

    Ilufting@wanadoo.nl:

    Joan, ik lees snel jouw verhaal over de tree clinic. Jeetje , mijn adem stokt ervan. Zo aangrijpend, afschuwelijk, ontroerend om te horen maar zeker ook mooi en goed hoe jij het beschrijft en hoe jij ermee omgaat.
    ik wens je veel sterkte met je werk.

    kusjes Ingrid/ Shadyra

  • 12 Oktober 2005 - 14:14

    Yeun:

    Het is zo mooi om jou verhalen te lezen..
    Je bent zo goed van binnen Joan..
    Na alles wat je allmaal al gedaan hebt. Denk ik maar aan 1 ding.
    En dat is dat je nog mooier gaat worden van binnen!
    Ben echt trots op je.
    Sterkte.

    Liefs Yeun

  • 13 Oktober 2005 - 06:35

    José (maartje's Moeder):

    Lieve Joan,
    Met veel ontroering je bericht gelezen, dan denk ik, wat doe ik hier....! Ben enorm trots op je.
    Het motiveert me nog meer om ook mijn plannen naar Zuid Afrika te realiseren, en zeker ook mijn hulp te geven aan deze projecten.Lieve Joan, take care en tot mails...dikke kus José

  • 13 Oktober 2005 - 07:44

    Sabine:

    lieve joan,
    zit met een brok in mn keel jouw verhaal te lezen en ik ben zo trots op jou.
    liefs sabine

  • 13 Oktober 2005 - 09:52

    Aldo:

    Ik ben trots op je Oet!

    Je Broer

  • 13 Oktober 2005 - 23:53

    Loek:

    Niets zo indrukwekkend en aangrijpend dan de realiteit zelf te ervaren. Die realiteit, van deze kinderen en volwassenen, waarvan wij allemaal in het stinkend rijke Europa, afweten.
    Jij zet je woorden om in daden, en daden zijn uiteindelijk het enige dat telt. Het 10 jarige jongetje (vermoedelijk ook nog wees, als hij daar zo ziels alleen komt) ervaart
    dankzij jou liefde en aandacht. En liefde is toch wel de essentie waar het bestaan om draait lijkt mij. En voor een kind al helemáál. Hoe droevig ook; door deze simpele daad van oprechte liefde, is hij bevestigd in zijn menszijn. Heel belangrijk. Dit kereltje zal er beslist volgende week weer zijn.
    Wees een zegen voor al deze mensen, waar en wanneer je kan.
    In gedachten ben ik bij je en bij jou ervaringen.
    Veel liefs voor jou en Linda!

  • 14 Oktober 2005 - 09:52

    Susanne (moeder Sem):

    lieve Joan,
    Wat mooi om je zo te kunnen volgen. Vind het erg bijzonder om te lezen hoe intens jij daar 'je ding' doet en ik heb bewondering voor je. Heb ook de tranen in de ogen staan en een krop in de keel door je laatste verhaal. Wat zit de wereld af en toe scheef in elkaar. Het maakt het leven hier wel wat betrekkelijker. Met Sem gaat het goed. Hij is van de week van de trap gevallen en is met de schrik en een aantal blauwe plekken en schaafwondjes vrijgekomen. Verder kletst ie hele dagen in zijn eigen taaltje en heeft hij nog energie voor tien. Wij blijven je volgen en probeer ook te genieten van de positieve effecten die je teweeg brengt. Warme groet Susanne

  • 17 Oktober 2005 - 08:04

    Saskia:

    Lieve lieve Joan,

    Wat verricht je toch goed werk daar. Ook al is het gebaar nog zo klein, je betekent nu al al zoveel voor sommige mensen daar. Inderdaad, trots Meissie!! Trots zijn we op jou. Hoeveel mensen hebben net zo'n groot hart als jij? Maar weinig. Wij hebben allemaal het geluk jouw onze vriendin, kennis, zus, dochter of nicht te mogen noemen en nu kunnen de mensen daar genieten van de aanwezigheid van onze eigen lieve Joan. Dikke kus meissie

  • 17 Oktober 2005 - 11:14

    Mietze:

    wauw meisje, goed dat jij daar bent xxxx

  • 19 Oktober 2005 - 07:39

    Darrin:

    Lieve Joan,

    Wil je alstjeblieft niet zo realistisch je verhaal weergeven. Want hier kan ik niet tegen, ik kan het nog net droog houden. Je doet niet alleen hele goeie zaken in afrika, je schrijft ook nog eens geweldig. Ga zo door, en wij hopen nog heel veel van je te lezen/leren. Groetjes en dikke X van Roxy...

  • 19 Oktober 2005 - 16:47

    India Cis En Arnhem Suus:

    Hoi Joan,

    Wat fantastisch dat je je droom volgt.. wij volgen jou!

    Liefs India Cis en Arnhem Suus (Indoor)

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Zuid-Afrika, Pretoria

Mijn eerste reis

Hier schrijf ik later misschien iets over mijzelf.

Recente Reisverslagen:

22 November 2006

16 December

24 Oktober 2006

Sani pass

11 Augustus 2006

Verhuizing

30 April 2006

De wereld als prullenbak

27 April 2006

Grensovergang
joan
Actief sinds 30 Nov. -0001
Verslag gelezen: 91
Totaal aantal bezoekers 32161

Voorgaande reizen:

29 September 2005 - 29 September 2006

Mijn eerste reis

Landen bezocht: